Türkiye’de Basın Özgürlüğü Neden Yok?

MesleÄŸe ilk baÅŸladığımız yıllarda çok gıpta ettiÄŸimiz gazeteciler ve yazarlar vardı. Televizyon habercisi olduÄŸumuzda da mesleÄŸin duayenlerini hayranlıkla izlerdik, taklit ederdik. Sonra çıtayı daha yükseltip, yabancı ülkelerdeki gazeteleri, televizyonları, ajansları takibe aldık. Özgür Batı dünyasının, özgür basını ve özgür kalemleri hep parlak bir rüya gibi gözlerimizin önünde dolaÅŸtı.

Özgür Batı basını rüyası

O dünyayı tanıdıkça, içlerine girdikçe, iliÅŸki kurdukça, o parlak rüyanın yavaÅŸ yavaÅŸ karardığını ve ürkütücü bir hal aldığını gördük. Dünya medyasının ÅŸatafatlı markalarının, parlak yıldızlarının arkasına bakabilseniz; nasıl kirli iliÅŸkilerin yaÅŸandığını, okuyucuların nasıl kandırıldığını ve para iliÅŸkilerinin nasıl basın ahlakının ırzına geçtiÄŸini görürsünüz.

DinlediÄŸinizde ÅŸapka çıkarma ihtiyacı hissettiÄŸiniz o büyük basın abidelerinin, sırf siyasi ve maddi iliÅŸkiler yüzünden tüm basın etiÄŸini nasıl katlettiÄŸini gördüÄŸünüzde ekmek yediÄŸiniz bu mesleÄŸe saygınız azalıyor.

Medya düzeni paslı yalan makinesine benzer

BBC, CNN, Reuters, AFP, New York Times, Financial Times, La Figaro, The Guardian ... daha ne kadar marka sayabilirseniz sayın, hepsi size basın ahlak dersi vermek ve basın özgürlüÄŸü konusunda kitaplar dolusu nutuklar atmak için can atar. Kalemleri sivri, baÅŸları dik, yürekli gazeteciler sanırsınız hepsini, öyle ahkam keserler. Sonra bir gün patronları arar ve ‘bu olayı görmeyeceksiniz’ der, bütün büyü ortadan kalkar, perdeler açılır ve gerçek ortaya çıkar.

Dünyadaki medya düzeni çürümüÅŸ, kirlenmiÅŸ, menfaat üzerine kurulmuÅŸ paslı bir yalan makinasıdır aslında.

Bir gün Ä°srail Gazze’ye saldırır masumları çocukları öldürür, “meÅŸru müdafaa” baÅŸlıkları atarlar. Bir gün darbe olur, Sisi’nin tankları sivilleri öldürür, ‘bu bir darbe miydi, deÄŸil miydi’ diyerek sivillerin ölümünü unutturur. Bir gün Åžam Guta’da  kimyasal silahlarla bebekler öldürülür, ‘bombanın rotası neresiydi’ diye tartışma baÅŸlatır, bebekler kefensiz defnedilir, kimse görmez. Bir gün Afrika’da Husiler, Hutular, Tutsiler adını bilmediÄŸimiz nice kabileler, Fransa’nın, Belçika’nın, Ä°ngiltere’nin çıkarları için birbirini öldürür, ölü rakamları milyona ulaşır, nedense Afrika’daki AÄ°DS vakaları haberlere yansır.

Batı medyası tüm bunları yok sayarak bir insanlık cinayeti iÅŸlemekle kalmaz, bir de bu sayılan zulümleri ve katliamları, zalimin lehine döndürerek daha büyük bir günaha imza atar. Medyanın günahları, Cehennemin zebanilerini bile ürkütür.

Namusuyla çalışanlara hayat hakkı verilmez

O kirli ve ahlaksız medya çarkı içinde namusuyla, onuruyla çalışmak isteyenlere de yer vermezler. Bu mesleÄŸi yalana, iftiraya, ahlaksızlığa bulaÅŸmadan da yapılabileceÄŸini göstermek isteyenlere yaÅŸam hakkı tanımazlar. Türkiye’de basın özgürlüÄŸü yok diye saatlerce Taksim’den yayın yapan CNN, daha iki gün önce Ä°srail’i eleÅŸtirdi diye 34 yıllık spikeri Jim Clancy’i iÅŸten kovdu. Hiç kimse ses çıkarmadı.

Åžeytanların edÄ°törlük yaptığı bÄ°r medyada melekler taÅŸlanır

Kimse Batı medyasının objektif, etik, basın ahlakına saygılı olduÄŸunu bize anlatmasın. Biz o medyanın; terörün bitirilmediÄŸi OrtadoÄŸu’da, zulmün ve katliamın bitmediÄŸi Afrika’da neler yaptığına ÅŸahit olduk.

Åžimdi o kirli ve paslı koltuklarında oturup, “Türkiye’de neden basın özgürlüÄŸü yok” diye makale yazıyorlar, bize hesap soruyorlar.  Türkiye’de basın susturuldu diye, gazeteciler hapislere atıldı diye, iktidar medyası her ÅŸeyi ele geçirdi diye yalan yere kıyameti kopartıp, bir de Avrupa Parlamentosu’nda raporlar hazırlatıyorlar.

Türkiye’de gazetelerin yüzde 60’ı hükümet karşıtı, yine de hükümeti destekleyen medya çoÄŸunlukmuÅŸ gibi algı yönetiyorlar. Her gün bu ülkenin CumhurbaÅŸkanı’na, BaÅŸbakanı’na küfür etmek için özel gazete çıkartılıyor, hala basın özgürlüÄŸü yok diye bizi sindirmeye çalışıyorlar.

Kendimize kızmanın vakti geldi

Ancak ben artık Batı medyasına ve siyasilerine kızmıyorum. Onlar yapması gerekeni yapıyor ve kendi idealleri uÄŸruna mücadele veriyor.

Ben asıl kendi ülkesindeki durumu ve haklılığını dünyaya anlatamayan siyasilere ve iletiÅŸimcilere kızıyorum. Ben asıl kendimize, bir dünya markası gazeteye, televizyona, ajansa sahip olamayan, bunun için bir ÅŸey yapmayanlara kızıyorum.

YENÄ° ÅžAFAK